MX-22 strijdt tegen de internationale handel in kunstwerken, want net zoals in gelijk welk milieu (politiek, sport, financiën...) staat er altijd wel ergens een potje te stinken. In dit geval gaat het om een door de nazi's gestolen kunstschat die gewelddadig wordt ontvreemd door een privé-verzamelaar, net op het moment dat de geallieerden dachten de buit in veiligheid te stellen.

In het heden kijkt zakenman sir Tom Richardson tegen een faillissement aan. Om aan de macht te kunnen blijven in zijn eigen bedrijf, probeert hij geld in het laatje te krijgen via zijn persoonlijk vermogen. De verkoop van illegaal verkregen schilderijen via een kunstgalerij moet daarvoor zorgen. Maar dat gaat ten eerste niet onopgemerkt en ten tweede niet ongestraft voorbij. Een spook uit het verleden is Rafaello, de oudste van het agentschap MX-22, dat verder bestaat uit Saint-Alban, computerwizard Kim en de oosterse schone Souad.

Het MX-22-team heeft wel heel veel weg van het wereldberoemde 'Mission Impossible'-genootschap. Over het verleden van de personages weten we na dit eerste deel heel weinig, op dat van de nestor Rafaello na. Daar ligt nog een weg open voor de volgende delen. Van Rafaello krijgen we te horen dat hij in de Tweede Wereldoorlog in de Amerikaanse dienst zat die door Roosevelt was opgericht om cultuurschatten te beschermen. Hij moest meehelpen met het inventariseren, recupereren en in veiligheid brengen van alle kunstwerken die door de nazi's gestolen waren. Daarna moest hij de werken aan de rechtmatige eigenaars terugbezorgen. Een probleem: tegen het einde van de oorlog waren aan de kant van de geallieerden al 2200 kunstwerken spoorloos verdwenen. Al deze werken kwamen onder het label 'Verbrand door de onachtzaamheid van plunderende buitenlandse werknemers' terecht.

Ervaring met een agentschap heeft journalist en scenarist Jean-Claude Bartoll al met 'Insiders' (Dargaud). Hij raakte bij de uitgeverij binnen dankzij een scenario van 'Blake en Mortimer', hoewel hij de bekende reeks van Edgar P. Jacobs niet zal mogen schrijven (de namen van Jean Van Hamme en Yves Sente wegen toch nog zwaarder door). Maar een eigen serie lag binnen handbereik. Voor Casterman gaat hij op hetzelfde elan door. 'MX-22' is beter dan 'Insiders': minder saai, maar het is dan weer minder boeiend dan pakweg 'Alfa' (Lombard).

De prestaties van tekenaar Thomas Legrain zijn verdienstelijk, maar veel andere realistische tekenaars (bv. Delaby, Denayer en Francq) gaat het toch makkelijker af. De strak afgelijnde personages komen nogal houterig over, zelfs in explosieve actiescènes. Wat mij ook een beetje stoorde, waren de ingescande schilderijen die in Legrains tekenstijl niet goed passen. Het ligt er te dik op dat alle reproducties met behulp van de pc netjes zijn ingeplakt. Het wordt nog even afwachten en wat geduld oefenen om te weten of 'MX-22' ook een voldoende groot lezerspubliek kan bekoren. In elk geval smaakt dit album naar meer. [Tom Vermeeren]

Deze nieuwe stripreeks speelt zich af in de internationale kunstwereld. In dit deel gaat het agentschap MX-22 op zoek naar vlak na de Tweede Wereldoorlog verdwenen kunst. Ze worden echter hierbij tegengewerkt door een gewelddadige tegenstander die een bepaald kunstwerk ook koste wat het kost in handen wil krijgen. Veel intriges in dit spannende, realistisch getekende verhaal. Geschikt voor liefhebbers van realistisch getekende stripreeksen in het genre spionage en avontuur.